شهادت بزرگ آزاد مرد جهان بر تمام آزادگان تسلیت باد .
ای حضور آسمان در جان خاک یا حسین بن علی روحی فداک
خیلی سخته دور و بریات نفهمنت . یه جور دیگه فکر کنن ، یه جور دیگه زندگی کنن ، یه معیارای دیگه ای تو زندگیشون داشته باشن ، یه چیزای دیگه ای براشون ارزش باشه ، یه تعریف دیگه ای از ضد ارزش داشته باشن ، یه چیزای دیگه ای رو خوب بدونن ، بدی رو تو یه چیزای دیگه ای ببینن و تو رو مجبور کنن مثل اونا فکر بکنی .
اگرم بخوای بگی نه . من اینا رو دوست ندارم ، من یه چیزای دیگه ای رو ارزش می دونم ، من بدی رو یه چیز دیگه می دونم ، خوبی از نظر یه تعریف دیگه ای داره ... متهمت می کنن .
تو می خوای با ما مخالفت کنی ، تو پرخاشجو شدی ، تو فکر کردی کی هستی ، حالا دو تا کلاس سوادت رفته بالا فکر می کنی بقیه نمی فهمن ، بقیه عقب موندن ، فقط تو می فهمی ، می خوای بگی خیلی روشنفکری ، می خوای بگی خیلی بزرگ فکر میکنی ، می خوای برا ما کلاس بذاری ، می خوای ...
اگرم ساکت باشی و هیچی نگی بازم راحتت نمی ذارن .
تو چرا هر وقت ما رو میبینی ساکت میشی ، تو چرا اصلاً با ما نمی یای بیرون ، تو چرا همیشه تو مهمونی ها یه گوشه میشینی حرف نمیزنی ، چرا انقدر کلاس میذاری ، فکر می کنی خیلی از ما بیشتر می فهمی ...
ولی به خدا اینجوری نیست . خیلی سخته . نه میشه ساکت بود نه میشه حرف زد .
یه عالمه آدم دور و برت رو گرفتن ولی انگار هیچکی نیست که بفهمتت ، انگار اونا تو یه دنیای دیگه ای زندگی می کنن ، انگار نگاهشون به زندگی یه چیز دیگست ، انگار تعریفشون از دنیا یه تعریف دیگه ایه ، انگار حرفهایی که تو بهشون میزنی رو اصلاٌ نمی فهمن ، انگار یه پرده شیشه ای بین تو و اوناست ، انگار باورهاتون با هم فرسنگ ها فاصله داره ، انگار... .
اولین دوستام در و دیوارای اتاقمن . نمی دونید چه قدر معصوم و ساکت به حرفای دلم گوش می کنن . هیچ وقت از شنیدن صدام خسته نمی شن ، هیچ وقت تنهام نمیذارن ، همیشه باهامن ، همیشه به حرفام گوش می کنن ، انقدر ساکت و معصومند که هیچ وقت بهم نمیگن دیگه بس کن خسته شدم ، به همه حرفام گوش می کنن و هیچ شکایتی نمی کنن . هیچ وقت بهم خیانت نمی کنن ، هیچ وقت براشون تکراری نیستم ، تا حالا بهم نگفتن که از من بدشون میاد ، تا حالا بهم نگفتن دیگه دوستم ندارن ، تا حالا دلمو نشکوندن ، تا حالا به احساساتم نخندیدن ، تا حالا باهام قهر نکردن ، تا حالا از من نخواستن که برای داشتنشون التماسشون کنم ، تا حالا مجبور نشدم برای اینکه داشته باشمشون غرورمو بشکنم ، تا حالا تو سختی ها شونه خالی نکردن و تنهام نذاشتن ، تا حالا برام دردسر درست نکردن ، تاحالا با دیدن یکی دیگه منو فراموش نکردن ، تا حالا بهم نگفتن ما به درد هم نمی خوریم ، تا حالا درددلامو به بقیه نگفتن ، تا حالا مجبور نشدم برای این که از دست ندمشون هزارجور دروغ سر هم کنم ، دل آدما رو بشکنم ، معرفت رو زیر پا بذارم و با خودخواهی تمام فقط به داشتن و اونا فکر کنم و هیچ چیز دیگه ای برام مهم نباشه .
همیشه با اون رنگ سبز قشنگشون مرحم زخمام بودن . همیشه با مهربونی تموم تو سخت ترین شرایط زندگی ، جایی که دیگه هیشکی رو ندارم منو تو آغوششون می گیرند و نوازشم می کنن . بدون هیچ توقعی ، بدون اینکه انتظار جبران لطفشون رو داشته باشن . بدون اینکه تو دفترشون چوب خط بزنن که چند بار بهم لطف کردن . بدون اینکه هزار بار لطفاشونو به رخم بکشن .
دوستشون دارم چون مطمئنم هیچ وقت تنهام نمیذارن ، چون مطمئنم یه روز ازم جدا نمیشن ، چون مطمئنم همیشه دارمشون .
وای که چه قدر دوست داشتنیند . کاش آدمها هم مثل در و دیوارهای اتاقم بودند .
سلام
اینجا رو تازه پیدا کردم . جای خوبیه . برام یه دوست جدیده . تصمیم دارم از این به بعد حرفهای دلمو تو این وبلاگ بزنم . راستش این دومین دوستمه که می تونم با خیال راحت حرف های دلمو بهش بگم .